Op 22 november jl. overleed Frank Steketee op 54-jarige leeftijd in Heidelberg, Duitsland.

Frank Steketee werd in 1983 lid van de Vereniging NJCM, waar hij bijna dertien jaar lang lid was van de kerngroep. Frank was in die tijd universitair docent burgerlijk (proces)recht aan de Universiteit Leiden en advocaat. Een belangrijk wapenfeit uit die periode is de Wob-procedure waarmee het NJCM, waarvoor Frank optrad als procesvertegenwoordiger, publicatie van de door de regering ingewonnen adviezen over constitutionele toetsing wist te bewerkstelligen (zie Vz. Afd. rechtspraak RvSt, 12 maart 1992, AB 1992, 487, m.nt. Brenninkmeijer). Het betrof adviezen van de Hoge Raad en de Procureur-Generaal bij de Hoge Raad, en van M.C. Burkens, A.M. Goudsmit, J. van der Hoeven, C.A.J.M. Kortmann en C. Flinterman. De adviezen werden gepubliceerd in dit tijdschrift (jrg. 17 (1992), nr. 3). In een periode waarin de juridische discussie over rechterlijke toetsing van wetten stevig woedde, in vervolg op het bekende Harmonisatiewet-arrest van de Hoge Raad, was de openbaarmaking van deze adviezen van groot belang.

Kort nadat hij in 1994 verhuisde naar Straatsburg, waar hij een baan kreeg bij het directoraat mensenrechten van de Raad van Europa, nam Frank afscheid als bestuurslid van het NJCM. In een brief aan de kerngroep uit 1995 noemt hij zijn tijd bij het NJCM ‘een belangrijk hoofdstuk’ in zijn leven. Hij vervolgt: ‘Het is in zekere mate ironisch dat vanaf het moment dat ik mij voor het eerst beroepsmatig met mensenrechten ben gaan bezighouden, ik niet meer binnen het NJCM heb kunnen functioneren.’ Frank concludeert dat ‘het NJCM toch een springplank is gebleken, zij het wel met een verdraaid lange aanloop.’

Frank Steketee zette zich de rest van zijn loopbaan in voor de bescherming van mensenrechten en de democratie. Hij bekleedde functies binnen verschillende directoraten van de Raad van Europa en was onder meer betrokken bij het toezicht op de naleving van het Kaderverdrag inzake nationale minderheden. Met veel van zijn oude makkers uit de NJCM-tijd bleef Frank nauwe en warme banden onderhouden. Bij ieder bezoek aan Straatsburg was een afspraak met hem een vast onderdeel. Dan bleek hoe nauwgezet hij de ontwikkelingen in Nederland bleef volgen en hoe scherp zijn analyse van de stand van de Europese samenwerking was. Vorig jaar bereikte ons het bericht dat hij ernstig ziek was.

Het NJCM