Het ontwerp-verdrag (Convention for the Protection of All Persons from Enforced Disappearances) bepaalt dat gedwongen verdwijning (‘enforced disappearance’) een internationaal misdrijf is en erkent het absolute recht om niet onderworpen te worden aan een gedwongen verdwijning. Daarnaast bevat het verdrag een aantal normen voor staten op het gebied van preventie, zoals het verbod op geheime gevangenhouding, de erkenning van het recht van habeas corpus en de norm dat vrijheidsontneming alleen plaatsvindt in officieel erkende faciliteiten die onderworpen zijn aan supervisie.

Voorts bevestigt het verdrag het recht om de waarheid te weten en het recht op schadevergoeding voor slachtoffers van gedwongen verdwijningen en hun families, evenals het recht om organisaties te vormen die zich inzetten voor de belangen van slachtoffers van gedwongen verdwijningen. Ook bevat het verdrag normen met betrekking tot het gedwongen weghalen van kinderen wier ouders slachtoffer waren van een gedwongen verdwijning. Deze normen betreffen onder andere het falsificeren van de identiteit van deze kinderen en hun adopties.

Het Verdrag roept een nieuw Comité in het leven, de ‘Comittee on enforced disappearances’, dat tot taak krijgt toe te zien op de naleving van het verdrag en klachten te behandelen van individuen en staten. Dit Comité krijgt de bevoegdheid om veldonderzoek te verrichten en de bevoegdheid om praktijken van grootschalige gedwongen verdwijningen onder de aandacht van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties te brengen.

BRONNEN

• Persbericht van het Derde Comité van de Algemene Vergadering van de VN van 13 november 2006
• Persbericht van de International Commission of Jurists van 14 november 2006
• Gezamenlijk persbericht van Human Rights Watch, Amnesty International en de International Commission of Jurists van 27 juni 2006
• Volledige tekst van het ontwerp voor de Convention for the Protection of All Persons from Enforced Disappearances (A/C.3/61/L.17)